Na mijn werk-leven ben ik een tweede leven begonnen. Dat is in 2002. Ik ga dan schilderen in Veessen bij Mieke Fielmich. Ze schildert nat in nat. Dat is een therapeutische manier van schilderen die Rudolf Steiner begin 20e eeuw ontwikkelde.

In het voorjaar 2008 is zij met haar vriend naar Zweden verhuisd. Dat was binnen 3 maanden geregeld! Ik zat met mijn handen In het haar. Ik voelde mij zeer thuis met deze manier van schilderen. Samen met iemand die ook bij haar schilderde zijn we toen bij ’t Pad terechtgekomen. Een vierjarige vrije Academie die vanuit Gennep opereerde. In 2012 heb ik daar het getuigschrift Holistisch Beeldend Kunstenaar ontvangen. Hoewel mijn werk verandert (de) is mijn handschrift nog steeds herkenbaar.

Ik heb altijd intuïtief geschilderd. Soms aan de hand van een thema. Vaak louter intuïtief zonder beeld of plan vooraf. Die vrijheid heb ik blijkbaar nodig. Mijn werk is soms landschap achtig Zonder een precies landschap te zijn. Tegenwoordig neigt het meer naar abstract dan landschap achtig. Als je langer naar mijn werk kijkt, waar het bij sommige kijkers toe uitnodigt, is er steeds meer te zien. Dat is wat ik regelmatig hoor van mensen die mijn werk bekijken.

Af en toe schilder ik in een groep, meestentijds toch alleen. Al vanaf 2003 ga ik jaarlijks naar Frankrijk waar ik onder Bordeaux aan de Atlantische kust, schilder. Ik ben daar dan een dag of 12, alleen.

Tegenwoordig maak ik soms ook buiten-installaties die als thema ‘De Natuur’ in ruimere zin hebben. Een totaal andere manier om mij uit te drukken. Omdat ik intuïtief werk, schilder, weet ik zelden wat ik ‘maak’, wat het betekent. Ik vind het moeilijk om de betekenis van mijn werk te duiden.
Ik stel het op prijs als je mij laat weten, wat mijn werk je doet.

Dank voor je interesse.